Μικελότσο ντι Μπαρτολομέο Μικελότσι

(Michelozzo di Bartolomeo Michelozzi, Φλωρεντία 1396 – 1472). Ιταλός αρχιτέκτονας, γλύπτης και ζωγράφος, ο σημαντικότερος κατασκευαστής κτιρίων στο πνεύμα του Μπρουνελέσκι στη Φλωρεντία, στο Βένετο, στη Λομβαρδία και στη Δαλματία. Αρχικά υπήρξε μαθητής του Γκιμπέρτι και αργότερα του Ντονατέλο, με τον οποίο συνεργάστηκε περίπου το 1423. Τα σπουδαιότερα έργα του ήταν το αίθριο, η εκκλησία και η βιβλιοθήκη της μονής του Αγίου Μάρκου στη Φλωρεντία (1437-52), η ανοικοδόμηση των κομψών επαύλεων των Μεδίκων στο Καρέτζι (από το 1434) και στο Καφατζιόλο (από το 1451), και κυρίως η κατασκευή του μεγάλου ανακτόρου των Μεδίκων στη Βία Λάργκα της Φλωρεντίας (το οποίο αργότερα μεγάλωσε και ονομάστηκε μέγαρο Ρικάρντι) που χτίστηκε από το 1444 έως το 1459 και έγινε το πρότυπο του αναγεννησιακού φλωρεντινού μεγάρου. Ο Μ. κατασκεύασε επίσης στη Φλωρεντία το παρεκκλήσιο των Δοκίμων στη Σάντα Κρότσε (1445) και τα Κιβώρια του Εσταυρωμένου στο Σάντο Μινιάτο (1447-48), και στην Ανουντσιάτα (1448-64). Περίπου από το 1460 εργάστηκε στη Λομβαρδία μαζί με έναν άλλο Φλωρεντινό γλύπτη, τον Φιλαρέτε, στο μέγαρο της Τραπέζης των Μεδίκων στο Μιλάνο (από το οποίο απομένει μόνο το θύρωμα, που βρίσκεται σήμερα στο Μουσείο του Πύργου των Σφόρτσα) και στο παρεκκλήσι Πορτινάρι στο Σαντ’ Εουστόρτζο (που ορισμένοι αποδίδουν στον Φιλαρέτε). Στη Δαλματία εργάστηκε στη Ραγούζα και έχτισε μαζί με τον Τζόρτζιο ντα Σεμπένικο το διοικητικό μέγαρο. Η έπαυλη των Μεδίκων στο Καφατζιόλο, η ανοικοδόμηση (από το 1451) της οποίας αποτελεί έργο του Ιταλού αρχιτέκτονα Μικελότσο ντι Μπαρτολομέο Μικελότσι.